Blog Mark Kras
Mijn naam is Mark Kras, 55 jaar, gehuwd en vader van twee dochters. Ik houd van (race)fietsen, hockey coachen, rugby (kijken), vogelen, natuurfotografie en pubquizzen. Daarnaast, meest relevant voor deze introductie, ben ik boswachter in Nationaal Park Hollandse Duinen (i.o.) voor Staatsbosbeheer. Met mijn blogs volg ik boswachter en Toeractief-columniste Jenny van Leeuwen op. Een dierbare collega aan wie ik nog dagelijks denk. Mijn werkgebied omvat de het Haagse Bos, Malieveld en natuurgebieden in het Groene Hart. Gebieden waar prachtige natuur en cultuurhistorie te beschermen zijn. Mijn missie is dan ook de natuur in de harten van mensen te sluiten en haar zo samen te behouden.
Wie het kwetsbare niet waardeert…
Steekt het hert de weg over, of doorkruist de weg zijn leefgebied? Staat de reegeit binnen of buiten het hek? In deze
Geheimzinnige vondst in Den Haag
Er is een bijzondere, historische, geheimzinnige en ook lugubere vondst gedaan op het Haagse Malieveld. Met dank aan boswachter Mark Kras, een
Vogels zien is vogels luisteren
Wie vogels wil spotten kan maar beter zijn oren de kost geven. Een jaar of acht geleden fietste ik met mijn jongste
De terugkeer van een illuster roofdier
Diep in het bos leeft een gevaarlijk maar nauwelijks waar te nemen roofdier. Sinds een aantal jaar heeft het zich langzaam maar
De lente brult uit de grond, alle zintuigen worden geprikkeld
03-04-2023 Mark Kras Het is lente. Lopend en fietsend door de natuur kan ik niet anders dan blij worden. Alle zintuigen worden
Blijft straks dan alleen de goede seks?
Ze komen eraan. Hongerig naar Hollands voedsel maar vooral naar elkaar: de weidevogels. Na een winter in Zuid-Europa of zelfs Noordwest-Afrika begint
Alles goed verbonden?
De feestdagen zijn alweer een tijdje achter de rug. Het werktempo zit er alweer flink in. Toch moest ik nog even aan
Een boswachter wandelt door het Haagse Bos
Het najaar is begonnen. De hele nacht heeft het geregend. Bij lange na niet in de hoeveelheden die nodig zijn om de
Vreemde vakantiegewoonte
De vakantieperiode is achter de rug en opnieuw ben ik me te buiten gegaan aan een opmerkelijke gewoonte rond toiletgebouwen. Daarover straks
