De afgelopen tijd trok hij door Nederland op zoek naar spiritualiteit met zijn programma Boeddha in de polder. Maar we kennen hem al jaren van Taxi, Hello Goodbye, De Wandeling en vele andere televisieproducties. Joris Linssen beleefde al honderden ontmoetingen en was vaak in de buitenlucht te vinden voor het verkennen van situaties, gebieden en personen. Echt contact met elkaar maken en dankbaarheid voor het vertrouwen dat je wordt gegeven, gaan hem dan ook aan het hart. Met zijn band Caramba toert hij jaarlijks door het land, dit jaar brengen ze vernieuwde streekliedjes uit Hollandse regio’s ten gehore in de theatershow: Dichterbij. Een kort interview met de muzikale presentator en buitenliefhebber.
Wat was de bijzonderste ontmoeting die je ooit had?
“Ik heb zo ontzettend veel mensen gesproken en zulke bijzondere dingen meegemaakt. Een van mijn mooiste ervaringen was met mijn band Caramba, waarmee ik door Nederland trok zonder iets op zak. We hadden een hele lange dag gewandeld, totaal vermoeid kwamen we ‘s avonds aan in België. Het was heet, we hadden al 25 kilometer gelopen, her en der opgetreden: we waren helemaal op. We belandden in een restaurant en speelden daar een liedje in ruil voor een maaltijd. Aan een van de tafeltjes zat een prachtige, chique oude dame te dineren met haar familieleden. Een tafel vol spijzen, schitterend om te zien. Wij legden uit wat we deden en vroegen of we een liedje mochten zingen. We zongen voor hen een zacht nummer: Hou me vast.
De hele tafel begon te huilen, maar door onze eigen vermoeidheid, raakten we zelf ook emotioneel. Langzaam voelde je het hele restaurant stoppen met eten om te zien wat er gebeurde. Een fantastisch moment. Aan het einde van het liedje zei de oudere vrouw: ‘Het is een wonder wat hier gebeurt”. Bleek dat haar man twee dagen daarvoor was overleden, ze was net wezen kijken bij zijn lichaam. Met intieme familie zaten ze nu te eten in zijn lievelingsrestaurant. Hij hield heel veel van muziek en had gezegd, vlak voordat hij stierf: ‘Als ik in de hemel ben, geef ik je nog een teken’. ‘Hij heeft jullie gestuurd’, zei zij. Wij dachten: wie weet, misschien is het wel zo… Zo’n ontroerend moment. Ze nodigde ons uit te logeren bij haar.
Dat was nog best een eind lopen, middenin de nacht kwamen we eindelijk bij haar aan. Haar woning bleek een enorme villa in een buitenwijk van een Belgisch stadje. We hebben ‘s nachts nog samen aan de wijn gezeten en opgetreden, tussen de rouwkransen en de kaarten. Het was een ongelofelijke situatie. Maar een fantastisch moment in het onderweg zijn, de gastvrijheid van mensen. Op de uitvaart van de man, en enkele jaren later op de uitvaart van de dame zelf, hebben ze ons liedje nog gedraaid.”
Heb je ook een passie voor fietsen, of met name voor wandelen?
“Wandelen vind ik een fantastische manier om alles in een rustiger tempo te ervaren en om tot rust te komen. Praten gaat ook beter bij wandelen, vergeleken met bijvoorbeeld fietsen. Dat rustgevende gevoel, dat je in een flow raakt, maakt dat je soms hele diepe gesprekken kunt hebben. Wat heel fijn is, maar je kunt ook zo drie kwartier rustig naast elkaar lopen zonder iets te zeggen. In dat opzicht ben ik echt fan van wandelen. Door de jaren heen leverde het ook zoveel geweldige verhalen en ontzettend leuke ontmoetingen op.
Dat is ook het mooie van wandelen: als je iemand ontmoet, kun je stilstaan. Als je fietst of in de auto zit, dan ben je er vaak al voorbij. Ik houd ook wel van fietsen, maar fietsen is vluchtiger. Je moet meer opletten. Wandelen vind ik prettiger, een rustiger tempo en kunnen praten. Of luisteren.”
Wandel je ook wel eens alleen?
“Ja. Als ik bijvoorbeeld een liedje wil schrijven, of na wil denken over een dilemma in mijn televisiewerk. Dan ga ik bewust alleen wandelen. Het hoeft niet ver te zijn, gewoon even vanuit huis een rondje om de Singel in Utrecht. Om in dat ritme te komen, in die cadans, waarbij alles langzaam wegvalt, je even nergens aan denkt. Heel fijn, en vaak kom je daarna op een goed idee. Door het ritme van je voetstappen weet je opeens de oplossing. Dat is in m’n eentje wandelen voor mij.”
En wat is het mooiste inzicht dat je uit al die ontmoetingen haalde?
“Er was eens een situatie waarbij we, op weg naar een kerkje, ergens zouden overnachten in ruil voor een huiskamerconcert. De buren kwamen ook luisteren en vonden het zo leuk dat ze ons uitnodigden de volgende ochtend bij hen te komen ontbijten. Hartstikke aardig. Op een gegeven moment zaten we daar met wel achttien man te ontbijten. Een enorme tafel, heerlijk ontbijt, ontzettend gastvrij. Aan de muur zag ik allemaal foto’s hangen van een jongetje. Dus ik vroeg wie dat jongetje was. Het bleek hun door een noodlottig ongeval om het leven gekomen zoontje te zijn, overleden toen hij vijf jaar oud was. Verschrikkelijk. ‘Jullie zijn op bedevaart, op een soort pelgrimstocht. Wij hebben ook een plek waar we eigenlijk iedere dag op bedevaart gaan: het kamertje van ons Pieterke. Dat hebben we al die jaren intact gehouden’, vertelde de Vlaamse moeder.
En zo komt het dan dat je aan het wandelen bent, vervolgens bij de buren van het gezin waar je mocht logeren mag ontbijten en opeens in een jongenskamer staat, als een soort museum. Een heel diep en intiem gesprek voerend met twee mensen die je nog helemaal niet kende. Zo bijzonder. En dan zie je ook, hoe fijn het is voor mensen als ze een luisterend oor krijgen. Heel veel mensen hebben daar behoefte aan. En heel veel mensen hebben er een tekort aan: aan andere mensen die écht luisteren en echt geïnteresseerd zijn. En ook niet bang zijn voor heftige dingen.
Misschien ken je het wel van een feestje, dat iemand iets heftigs vertelt en dat mensen vaak zeggen: ‘Oh, dat heb ik laatst ook op tv gezien, zoiets.’ Of: ‘Dat doet me denken aan die film.’ Ze vragen niet: ‘Goh, vertel eens, hoe is dat voor jou?’ Of: ‘Wat is er dan met die persoon gebeurd?’ Maar écht die liefde en aandacht hebben voor andere mensen, echt vragen en luisteren naar wat ze te zeggen hebben, dat is zo fijn. Voor beide partijen. Dat is iets waar ik heel veel van houd.”
Mee met Joris Linssen
Meer lezen over Joris en zijn liefde voor ontmoetingen en het leven onderweg? Lees dan het exclusieve artikel dat 24 maart 2023 verschijnt in de tweede editie van Toeractief. Daarin lees je alles over zijn wandelingen met het gezin, zijn liefde voor Mexico, werk in de buitenlucht en zijn voorstelling Dichterbij, die tot eind april is te zien in diverse theaters. Check de speeldata op de website.
Voor beelden van Joris en de leden van Caramba struinend door Limburg voor de serie Tegen de stroom in klik je hier, of bekijk opnames van hun tocht door Brabant, Utrecht en Gelderland. Avonturen van Joris Linssen en Caramba in Mexico zijn te vinden via deze link.
